اقامه ی عزای امام حسین علیه السلام به خاطر مختصات خاص شهادت ایشان که حتی از آن می‌توان به عنوان یک فاجعه ی انسانی یاد کرد به هرحال طبیعی است و یا هم چنین در مورد شهادت حضرت صدیقه سلام الله علیها. اما عزاداری برای دیگر ائمه به خصوص امام صادق علیه السلام زیاد فراگیر نیست و مورد توجه قرار نمی‌گیرد و اتفاقاً ممکن است اقامه ی عزای ایشان مورد چنین سؤالاتی واقع شود مانند این که: چرا در روزهای اخیر می‌شنویم برخی مراجع تقلید بر احیای امر عزای امام صادق علیه السلام تاکید دارند؟
سخن این است که یکی از مبناهای اصلی مکتب تشیع محبت و دوست داشتن ائمه طاهرین علیهم السلام است که حتی این موضوع نقش تعیین کننده در وضعیت اخروی دارد. لذا برگزاری مراسم عزاداری بهانه ای است جهت ابراز این محبت و دوست داشتن. طبیعی است که وقتی کسی را دوست داشته باشیم از دنیا رفتن وی خصوصاً اگر کشته شده باشد غم و اندوه را در دلمان جاری می‌کند. شدت محبت به حدی است که طول زمان در کاهش این اندوه اثری ندارد.
دیگر سخن آن که به دلایل خاص تاریخی امام صادق علیه السلام و پدر بزرگوارشان فرصتی یافتند تا مبانی علم نبوی صلی الله علیه و آله را که از زمان سقیفه مورد اختناق شدید قرار گرفته بود مجدداً احیا کنند و آن را فراگیر نمایند. از این رو بسیاری از احادیث فقهی و اعتقادی و اخلاقی از آن دو امام بزرگوار به دست ما رسیده است تا جایی که مکتب تشیع به نام مکتب جعفری علیه السلام معروف شد. با این مبنا بزرگداشت مقام آن امام و احیای عزای ایشان از دو رو اهمیت خواهد داشت. یکی احیای معارف اهل بیت علیهم السلام و تاکید براین نکته که ما راه توحید را از زبان حجج الهی می‌آموزیم و به آن پایبندیم و دیگر سخن آن که با احیای این عزا اعلام می‌کنیم: تفکراتی که عقل سرلوحه ی آن ها نیست و آن تفکرات حکم قتل ائمه را صادر کرده‌اند مورد نکوهش و تبرای ماست. تفکراتی که ممکن است یک روز خود را در قامت ظلم عباسی نشان دهد و یا یک روز در خفقان سقیفه و یا در شکل‌های روشن فکری.
در این نوشتار اعلام می‌کنیم شیعه نه حاصل سخنرانی‌های آتشین روشن فکران قرن اخیر است و نه بازی کودکانه ی آن ها با قلم. شیعه هیچ گاه وام دار روشن فکران نبوده، که ضربه‌های فراوانی را از آنان دریافت داشته است. اصل و اساس تشیع پایبندی به الوهیت حق متعال، نبوت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و امامت دوازده امام سلام الله علیهم است. شیعیان اطاعت امر آن بزرگان را بر خود فرض و واجب می‌دانند و در این راه تمسخر و یا نیشخند دیگران و حتی تهاجم‌های تروریستی را سد راه عقیده ی خود نمی‌بینند.
ما به کلام ائمه ی خود که امروز در قالب حدیث به ما رسیده است ایمان داریم و در این ایمان خود محکم و استوار ایستاده ایم و با احیای عزای امام صادق علیه السلام این امر را به خود و دیگران گوشزد می‌کنیم.
وَ أَنْ لَوِ اسْتَقامُوا عَلَی الطَّریقَةِ لَأَسْقَیْناهُمْ ماءً غَدَقاً (الجن: ۱۶)
و این که اگر آنها در راه (ایمان) استقامت ورزند، با آب فراوان سیرابشان می‌کنیم
//
فطرت
