خیلی از ما تند میرویم و برخی از ما عقب میمانیم. بزرگترین مثال تند رفتن و عقب ماندن در ماجرای غدیر رخ داد. آنهایی که از قافله پیامبر تندتر رفتند (حالا به دلیلش کاری نداریم) و پیامبر امر فرمودند که آنها برگردند و آنهایی که عقب مانده بودند و پیامبر به آنها هم امر فرموده بودند که زودتر بیایید و خود را به ما برسانید (که به انگیزه آنها هم از کند حرکت کردن کاری نداریم)
نباید تندتر از دین حرکت کرد و کندتر از آن، عقب ماند. برخی از ما گاهی بی جهت دو آتشه میشویم و از خودمان پیاز داغ اضافه میکنیم و برخی دیگر گاهی آنقدر بر طبل تساهل و تسامح میکوبیم که انگار میخواهیم دین دیگری بیاوریم!
این تند رفتنها و عقب ماندن ها معلوم نیست آخر و عاقبت کار ما را به کجا بکشاند و چگونه خواهیم توانست میراثدار خوبی برای نسلهای آینده باشیم. البته خداوند خود دینش را حفظ میکند و اگر ما بندگان لایقی برای دین او که با نام علی بن ابیطالب علیه السلام گره خورده، نباشیم، بعید نیست دیگران را جایگزین ما کند.
از جمله تندروی های ما آنجاست که میخواهیم هر حرف و سخنی را هرجا بگوییم فارغ از اینکه آیا جامعه تحمل شنیدن آن حرف را دارد؟ آیا آن حرف هجو و هجمه علیه آموزههای ما را نخواهد داشت؟ یا آنکه نکند ما اصلاً حرفی برای گفتن نداریم و حالا میخواهیم حاشیه درست کنیم!
از جمله تندروی های ما انگ زدن به این و آن است و کاری که نهایتا منجر به خروج آن فرد و افراد از دایره دین و تشیع میشود. از جمله تندروی های ماکج اخلاقیها و بد رفتاریها و پشت نام دین پنهان شدن هاست که اگر اسمش خیانت نیست، باید نام دیگری برایش پیدا کنیم.
و از جمله عقب ماندنها و ژست گرفتنها آنجایی که از دایره احکام عدول میکنیم. خیلی راحت برخی محرمات را نادیده میگیریم و از آن بدتر که برایش توجیه میبافیم و میبافیم و میبافیم و قسم یاد میکنیم که در زمان حضرت ولیعصر علیه السلام این گونه احکام، برداشته خواهد شد! یعنی آنچنان برای خود دایره امن ایجاد میکنیم و آن را به زمان ظهور امام عصر نسبت میدهیم تا کسی جرات نکند کوچکترین نقدی بر ما وارد کند و ما بتوانیم در شکستن حریمهای دین و حیا و عفت، راحت باشیم.
خدایا! بر تو پناه میبریم از این اتفاقات تلخ و از این تند رفتنها و عقب ماندنها
تحریریه سایت فطرت
