دعای ماه رجب، از آن دعاهایی است که چگونه با خدا حرف زدن را یادمان میدهد. به ما یاد میدهد به جای قُلدری و طلبکاری از خدا، به او بگوییم:
ای آنکه بابت هر خیری، به تو امید داریم. ای خدایی که به عمل کم و کار اندک ما، پادشهای فراوان میدهی...
ای خدایی که بندگانت از تو نمیخواهند، تقاضایی نمیکنند، دعایی نمیکنند اما، تو به آنها میبخشی آنچیزی را که از تو مسئلت نمیکنند. آنها چشم باز میکنند و میبینند نعمتهایی دارند که هیچگاه از تو نخواسته بودند.
ای خدایی که بندگانت، نه تنها از تو چیزی را میگیرند که هیچگاه نخواسته بودند، بلکه به آن معرفت هم ندارند. حواسشان نیست که تو خدای مهربان، نعمتت را فزون کردهای و به آنها بخشیدهای. چشم باز میکنند، اما نمیبینند؛ نمیفهمند...
تحریریه سایت فطرت
