کرونا، مچ آدمی را خواباند
چه کسی کرونا را به وجود آورد؟ آیا کمونیستها، آن را در آزمایشگاه‎های مخوف چین تولید کردند؟ آیا چشم‎بادامی‎ها تلاش کردند اینگونه دنیا را به سخره خود درآورند و رقبا را از سر راه برداند؟ یا اینکه آمریکایی‎ها چنین کردند و کار، کار انگلیسی‎ها بود؟
آیا کرونا، خودش در اثر یکسری فعل و انفعالات طبیعی به وجود آمد و کسی قصد تولید چنین چیزی را نداشت؟ آیا واقعا پای یک خفاش در میان بود و توانست میلیاردها آدم را با این ویروس درگیر کند؟
کسی پاسخ درستی به این حرف‎ها ندارد و هرکسی از روی دیدگا‎ه خودش حرف می‎زند. یکی از چینی‎ها بدش می‎آید تقصیر را به گردن آن می‎اندازد. دیگری از غربی‎ها خوشش نمی‎آید، می‎گوید کار آن‎هاست و آن دیگری اتهام به خفاش را بیشتر می‎پسندد.
اما فارغ از همه‎ی این‎ها باید بپذیریم، انسان خردمند، با آن‎همه ادعا که می‎گفت می‎تواند به زودی با سلاح علم، به نامیرایی دست پیدا کند، حریف یک ویروس نشد. دنیای آدم‎ها و شرکت‎های بزرگ و آدم‎های مغرور و فرعون‎های پرمدعا، حریف این ویروس نشدند! ویروس آمد و همه چیز را به هم ریخت.
می‎گویند یک پشه در گوش نمرود رفت و او را کشت؛ با آن مقام و عزت و سروری و پادشاهی. یعنی که قبلا هم از این اتفاقات افتاده و بشر نتوانسته باور کند، ضعیفتر از آن است که فکرش را بکند.
غرور آدمیان را همیشه گرفته است. یکی غرور ثروت و دیگری غرور شهرت. یکی غرور علم و قدرت  و دیگری قدرت نظامی و سلاح و تفنگ. یکی را غرور گرفت به خاطر تملق‎گویان و چاپلوسان اطرافش، و آن دیگری به خاطر صوفی‎گری و طرفداران و مریدان و جان‎نثارانش! 
یکی به خاطر اینکه به مقام و ریاست و جایگاهی در سازمان رسید و دیگری به خاطر ماشین و ویلا و خانه آنچنانی! و از این‎ها بدتر آن کسی که به خاطر ریاضت‎ها توانایی معنوی پیدا کرد و فکر کرد در مسیر عبودیت افتاده. خود را به خدا نزدیک دانست حال آنکه به شیطان بیشتر از هرکسی نزدیک بود.
و اینجاست که یک کرونا می‎آید و همه‎چیز را به هم می‎ریزد و غرور آدمی را فرو می‎ریزد. همان آدمی که قبل از تمام این اتفاقات، از قول مولا علی علیه‎السلام این چنین معرفی شده بود:
مِسْکِینٌ ابْنُ آدَمَ مَکْتُومُ الْأَجَلِ مَکْنُونُ الْعِلَلِ مَحْفُوظُ الْعَمَلِ تُؤْلِمُهُ الْبَقَّةُ وَ تَقْتُلُهُ الشَّرْقَةُ وَ تُنْتِنُهُ الْعَرْقَةُ
بینوا فرزند آدم، مرگش پوشیده است، و بیمارى اش پنهان، کردارش نگاشته است و پشه‎اى او را آزار رساند جرعه‎اى گلوگیر، بکشدش و ... (حکمت ۴۱۹)



تحریریه سایت فطرت