به چه دلیل شیعیان معتقدند که آیات ۵۵ و۵۶ سوره‌ی مایده، در مورد علی(علیه السلام) نازل شده است؟
۱- علاوه بر احادیث بسیار از ائمه‌ی اطهار(علیه السلام)، احادیث فراوانی نیز از اهل سنت نقل گردیده؛ مبنی بر این که آیه‌ی مورد نظر در شان علی‌بن‌ابی طالب(علیه السلام) است. از جمله، حدیث ابن سلام که به طور مرفوع از پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) رسیده و برای این موضوع کفایت می‌کند. (به حدیث ابن سلام در صحیح نسایی یا به کتاب جمع صحاح سته، تفسیر سوره‌ی مایده مراجعه شود.)
۲- حدیث دیگری از ابن عباس و حضرت علی(علیه السلام) است که باز به طور مرفوعه نقل شده است. (کنزالعمال ۶/۳۹۱/ ح۵۹۹۱ ؛ منتخب کنز در حاشیه‌ی مسند احمد ۵/۳۸ ؛ واحدی در کتاب اسباب النزول و خطیب در کتاب المتفق، حدیث ابن عباس را در تفسیر آیه‌ی ۵۵ سوره‌ی مایده آورده اند.)
حدیث علی(علیه السلام) در مسند ابن مردویه، مسند ابوالشیخ و نیز در کنزالعمال آمده است. (کنزالعمال ۶/۴۰۵ / ح۶۱۳۷ ؛ ۲۴ حدیث از اهل سنت در باب ۱۸ کتاب غایه المرام نقل شده است که شان نزول این آیه درباره‌ی علی(علیه السلام) است.)
در واقع، شان نزول این آیه مورد اجماع مفسران می‌باشد.امام فاضل قوشچی در بحث امامت شرح تجرید این اجماع را نقل کرده است. در تفسیر امام ابواسحاق، احمدبن محمدبن ابراهیم نیشابوری ثعلبی، آمده که وقتی در تفسیر کبیر خود به این آیه رسیده با سند از ابوذر غفاری نقل کرده است:
« با این دو گوش از پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) شنیدم وگرنه کر باد، با این دو چشم وی را دیدم وگر نه کور باد، که می‌گفت: علی رهبر نیکان و قاتل کافران است؛ پیروز کسی است که او را یاری کند و مخذول کسی است که بخواهد او را مخذول کند. » آگاه باشید روزی من با رسول خدا نماز می‌گزاردم که سایلی در مسجد چیزی خواست؛ کسی به او چیزی نداد و علی در حال رکوع بود که با انگشت کوچکش، که انگشتر در آن بود، اشاره کرد؛ سایل پیش آمد و انگشتر را از انگشت مبارک علی(علیه السلام) بیرون آورد. در این هنگام، پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) به درگاه خدا تضرع می‌کرد و او را می‌خواند؛ سپس عرض کرد که بار خدایا! برادرم موسی (علیه السلام) از تو درخواست کرد که خدایا به من شرح صدر و آسانی در کارم عنایت فرما و عقده از زبانم بگشا تا سخنم را بفهمند و وزیری از خاندانم برایم قرار ده، برادرم هارون را؛ با او پشتم را محکم کن و در کارم شریک ساز تا فراوان تو را تسبیح گوییم؛ همانا تو بر ما بصیر و بینایی. تو به او وحی کردی که ای موسی خواسته‌هایت را به تو دادم. اکنون بار خدایا! من هم بنده و پیامبر توام؛ به من شرح صدر ده؛ کارم را آسان کن و از خاندانم وزیری برایم قرار ده؛ علی را و پشتم را به وسیله‌ی او محکم گردان ». ابوذر می‌گوید:« به خدا سوگند هنوز سخن پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) پایان نیافته بود که جبرییل این آیه (۵۵ و ۵۶ سوره‌ی مایده) را از جانب خداوند برای پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) آورد.
بنابراین شان نزول این آیه در بین شیعیان و به اجماع اهل سنت و بزرگان از مفسرین آن ها، در مورد علی(علیه السلام) می‌باشد.
سایت فطرت
