مي‌شنويم... مي‌گوييم(4)
مي‌شنويم:"فقط خدا! اسم غير خدا را بر زبان جاري كردن كفر است! روآوري به غير خدا شرك است!"
مي‌گوييم: مگر خود شما در زندگي عادي و روزمرّه‌تان متوسّل و متوجّه غير خدا نمي‌شويد؟! نان مي‌خواهيد راه نانوايي را در پيش مي‌گيريد و از او نان مي‌خواهيد! مريض مي‌شويد راه بيمارستان را در پيش مي‌گيريد و بيماري خود را براي طبيب بيان مي‌كنيد و اگر هم مهارتش را بپسنديد، او را به عنوان طبيبي حاذق به ديگران معرّفي مي‌كنيد! و در آن صورت شما خود را نه مشرك مي‌دانيد و نه مبلّغ و مروّج شرك! مي‌خواهيد دانا شويد، به مدرسه و دانشگاه مي‌رويد و اگر پرسشي برايتان پيش بيايد از استادتان سؤال مي‌كنيد و از او راهنمايي مي‌خواهيد!
براي مداوا و رفع گرسنگي و دانا شدن، هيچ‌گاه در خانه نمي‌نشينيد و مدام بگوييد: خدا! خدا! بلكه همزمان با گفتن خدا! خدا! -و هر ذكر ديگري كه شما را از غفلت به در آورد- راه مغازه و مؤسّسه و مطب و اداره و... را در پيش مي‌گيريد و به فروشنده و مهندس و دكتر و طبيب و مدير عرض حاجت مي‌كنيد!
به يقين اگر در اين عرض حاجت، خود را كافر و مشرك نمي‌دانيد، نبايد به كساني كه در اجراي فرمان الاهي، به سوي رسول خدا رو مي‌آورند و از او مي‌خواهند كه برايشان استغفار كند، تهمت زده و آنها را مشرك بخوانيد.
فقط خدا